تحلیل اثر درسینگ دیسکی بر راندمان فرایند سنگ زنی

سنگ زنی یکی از فرایندهای نهایی روی قطعه است که کیفیت سطح آنرا بهبود می بخشد. چرخ سنگ باید قبل از آنکه کیفیت سطح خراب شود تیز شود. به منظور دستیابی به بهترین شرایط سطح چرخ سنگ باید پارامترهای درِسینگ (تیز کردن) آن به خوبی تنظیم شوند. بنابراین یک مدل اصولی که بتواند راندمان سنگ زنی را ارزیابی نماید ضروری است. در این پروژه ابتدا یک مدل ریاضی از درِسینگ چرخ سنگ بوسیله درِسر دیسکی الماس ایجاد شده است. این مدل نیروهای درسینگ را پیش بینی می کند که بین ذرات چرخ سنگ آلومینیوم اکساید و نوک الماس درسر دیسکی چرخان ایجاد میشود. مدل بر اساس شکست دانه، شکست باند و نیروهای تماسی بین سنگ ودرسر می باشد و اثرات سینماتیکی فرایند و خصوصا نسبت سرعتها را در بر دارد. همچنین توزیع وِیبال جهت پیشبینی احتمال شکست باند استفاده شده است. مقایسه نیروهای درسینگ اندازه گیری شده با نتایج پیش بینی شده از مدل در شرایط درِسینگ مختلف، نشان دهنده نزدیکی زیاد آنها بوده و کارآمدی مدل را تایید می کند. نتایج آزمایش و مدلسازی نشان دادند که درِسینگ خشن باعث افزایش احتمال شکست دانه و افزایش نیروهای درسینگ خواهد شد. سپس مدلسازی روی چگونگی ایجاد توپوگرافی سطح چرخ سنگ طی فرایند درسینگ دیسکی متمرکز شده است و یک مدل پیش بینی کننده توپوگرافی سطح چرخ سنگ بر اساس فرایند اتفاقی ایجاد شده است. این مدل قادر است دو پارامتر کلیدی چرخ سنگ به نامهای تعداد نقاط برنده فعال در واحد سطح و شیب میانگین قله ها که نمادی از تیزی سنگ می باشد را در شرایط مختلف درِسینگ پیش بینی نماید. با استفاده از دو پارامتر کلیدی حاصل از توپوگرافی چرخ سنگ اثر پارامترهای درسینگ دیسکی روی انرژی مخصوص سنگ زنی و زبری سطح قطعه ارزیابی می شود. . یک مدل براده برداری برای ارزیابی انرژی مخصوص و پیش بینی شعاع نوک ذرا ت استفاده شده است که شعاع انحناء جهت پیش بینی زبری سطح قطعه استفاده شده است. انرژی مخصوص سنگ زنی و زبری سطح قطعه در شرایط مختلف درسینگ چرخ سنگ اندازه گیری شده است. شرایط درسینگ شامل نسبت سرعتها، پیشروی عرضی و عمق درسینگ مختلف است. نتایج آزمایشی و پیش بینی شده بسیار نزدیک به هم بوده و صحت مدلسازی را تایید می کند. نتایج آزمایش و مدلسازی نشان دادند که با افزایش نسبت سرعت یا پیشروی و یا عمق درسینگ انرژی مخصوص سنگ زنی کم و زبری سطح قطعه بیشتر خواهد شد.